کد مطلب:22487 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:34

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

براي درمان و مبارزه با وسواس چه راه هايي وجود دارد؟

سواس يك بيماري است و بايستي با روش هاي مفيد به مبارزه با آن پرداخت و آن را علاج كرد. مرحله اول تفهيم مشكل به شخص بيمار است. البته بدون اين كه وي را هراس زده كنيم، بايستي به او تفهيم كرد كه دچار بيماري است و بايد براي درمان خود تلاش كند. براي مبارزه با وسواس، راه هايي وجود دارد از جمله: 1) يادگيري مسائل شرعي به نحو صحيح، 2) توجه به مفاسدي كه وسواس به دنبال دارد؛ مانند از بين رفتن تمركز فكري و اختلال در امور زندگي و بازماندن از انجام تكاليف شرعي، 3) مطالعه كتابهايي كه در اين زمينه نوشته شده است؛ مانند كتاب «وسواس» تأليف مرحوم مصطفي زماني، 4) توجه داشته باشيم كه گمان به نجاست تكليف آور نيست، بلكه در صورتي اجتناب لازم است كه انسان يقين به نجاست داشته باشد، 5) همان طور كه مي دانيم در زمان پيامبر اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) با اين كه آب لوله كشي و امكانات بهداشتي فعلي موجود نبوده است، مسلمانان به طور عادي زندگي مي كردند و در خصوص طهارت و نجاست مشكل خاصي نداشتند، 6) توجه به اين كه يقين شخص وسواس براي وي معتبر نيست، بلكه در پاك شدن و نجس شدن اشياء، بايد به نظر عرف مراجعه كند و در آب كشيدن اشياء و انجام غسل به طور عادي و مانند عرف عمل كند. وسواس از شيطان است و مثل همه مردم وضو و غسل رابايد انجام داد. چون تكرار در شستن علاوه بر اين كه اسراف در آب است و از گناهان بزرگ مي باشد، ممكن است طبق فتواي بعضي فقها موجب بطلان غسل هم بشود. در حديث آمده كه در نزد امام صادق(ع) از عقل شخصي تعريف كردند و بعد گفتند اما در وضو و غسل يا نماز قدري مبتلا است؛ يعني، وسوسه به خرج مي دهد. حضرت صادق(ع) فرمودند: چگونه عاقل است و حال آن كه از شيطان اطاعت مي كند. بعد حضرت صادق(ع) فرمودند شيطان دوست دارد كه از او اطاعت كنيد. در حديث ديگري از رسول خدا(ص) آمده است كه مقدار آبي كه براي وضو بايد مصرف شود (حداكثر) يك مدّ يعني 10 سير است و مقدار آب براي غسل يك صاع يعني سه كيلو است بعد فرمودند: بعد از من مردمي مي آيند كه اين مقدار را كم مي شمارند. اينها از امت من نيستند. براي درمان بايستي به تدريج عمل كرد؛ مثلاً اگر اكنون 3 ساعت براي غسل وقت صرف مي كند سعي كند آن را به 5/2 ساعت و سپس به 2 ساعت و 1 ساعت و بالاخره نيم ساعت و... كاهش دهد. در ضمن بايستي دائماً به او روحيه داد واز سرزنش او پرهيز كرد چرا كه بيماري است و قابل سرزنش نيست ولي با تلقين هاي مثبت او را در جهت درمان برانگيخت. فراهم كردن اشتغال ذهني مناسب مانند: گلدوزي، خياطي و هر كار ديگري كه به نحوي او را مشغول سازد نيز بسيار مفيد است. بدون درمان وسواس ازدواج جز فزون كردن مشكل ثمره ديگري ندارد، ولي اگر بيمار رو به بهبودي است، ازدواج مناسب مي تواند به بهبودي سريع تر كمك كند ولي بدون درمان، ازدواج مشكلي بر روي مشكل ها خواهد شد. 5593 فرمايش زهراي مرضيه(س) (كه بهترين چيز براي زن آن است كه مرد بيگانه او را نبيند و...) به معناي الزام و وجوب نيست؛ يعني در عين حال كه خروج زن از منزل و حضور او در صحنه اجتماع با رعايت موازين و حدود شرعي جايز است؛ اما براي زنان بهتر آن است كه از اختلاط با مردان اجتناب كنند. وجود مبارك فاطمه زهرا(س) نيز گرچه به ضرورت در صحنه اجتماع و سياسيت حضور يافتند اما بناي زندگي و روش ايشان در زندگي به اختلاط با مردان نبوده است. در نگاه اول به نظر مي رسد كه اين گفتار بيشتر ناظر به جهات معنوي حيات زنان باشد؛ اما تجربه بشري نشان مي دهد كه اين مطلب درباره زندگي مادي و معيشتي و اجتماعي و خانوادگي زنان نيز صادق است؛ زيرا امروزه در دنياي غرب - كه ساليان درازي است كه اختلاط بين زن و مرد وجود دارد و راه ها و طرق گوناگون و متعدد و متنوع نيز براي ارتباط آزاد جنسي و ارضاي شهوات موجود است - با اين همه زنان به شدت تحت آزار و استثمار جنسي مردان قرار دارند. براي آگاهي بيشتر ر . ك : جامعه شناسي آنتوني كيدنز نشر ني. پس در تجربه اجتماعي و تاريخي نيز ديده مي شود كه آزادي ارتباط و اختلاط به نفع بانوان نبوده است. برخي از انديشمندان نيز با مطالعه احكام اسلام به اين نظر رسيده اند كه اسلام نوعي حيات و زندگي در داخل محيط خانواده و حمايت و تعالي زنان را در اين محيط خواهان است تا زنان در چارچوب زندگي خانوادگي و در منزل به كمالات و رشد و برطرف نمودن نيازها و شكوفايي انساني و تحقق وجودي و... نائل گردند. تجربه بشري نيز نشان مي دهد كه چنين زندگي و حياتي براي بانوان بهتر است. از طرف ديگر اسلام چنان چتر حمايتي در قوانين خود براي زن ايجاد كرده كه او هيچ گاه براي تأمين نيازمندي هاي خود نيازمند خروج از خانه نباشد و همواره مرد را موظف به تأمين او كرده است.